Śląski Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska zarządzeniem pokontrolnym wydanym z powołaniem się na ustawę o Inspekcji Ochrony Środowiska oraz ustalenia przeprowadzonej kontroli spółki prowadzącej instalację, zarządził:
1. Prowadzenie procesu technologicznego odzysku odpadów zgodnie z warunkami określonymi w decyzji na przetwarzanie odpadów.
2. Podjęcie skutecznych działań podczas prowadzenia procesu przetwarzania odpadów w instalacji w celu ograniczenia uciążliwości odorowych w terminie od dnia otrzymania zarządzenia.
3. Zaprzestanie przetwarzania odpadów w instalacji bez wymaganego zezwolenia na ich przetwarzanie w terminie od dnia otrzymania zarządzenia.
4. Dokonanie zgłoszenia organowi ochrony środowiska eksploatacji zbiornika do magazynowania paliw płynnych w określonym terminie.
5. Prowadzenie na bieżąco poprawnej ewidencji przetwarzania odpadów w terminie od dnia otrzymania zarządzenia.
Jednocześnie wyznaczył termin przesłania pisemnej informacji o zakresie podjętych i zrealizowanych działań służących wyeliminowaniu wskazanych w zarządzeniu naruszeń.
Zarządzenie pokontrolne zostało zaskarżone do sądu administracyjnego, który uznał, że jest ono dopuszczalne i podlega merytorycznemu rozpoznaniu, sąd ten w ciekawym wyroku z 2018 roku stwierdził m.in.: „
„Jakkolwiek należy się zgodzić, że w zarządzeniu pokontrolnym organy ochrony środowiska nie są uprawnione do nakładania na podmiot prowadzący gospodarkę odpadami nowych obowiązków, to w żadnym przypadku nie oznacza to, że nie mają one prawa chociażby do przykładowego wskazania w oparciu o wydane wcześniej pozwolenie na przetwarzanie odpadów, poprzedzającą ją decyzją środowiskową i sporządzoną ewentualnie wcześniej ocenę oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko, możliwych sposobów wywiązania się w tym zakresie z udzielonego pozwolenia. Należy mieć na uwadze, że mamy tu do czynienia z organem specjalistycznym w zakresie ochrony środowiska, który powinien mieć w tym zakresie odpowiednią wiedzę. Zasadność takiego postulatu można nadto wyprowadzić chociażby z treści art. 8 i art. 9 k.p.a”.
