Pamiętać należy, że ustawa o odpadach daje możliwość zobowiązania posiadacza odpadów do niezwłocznego usunięcia odpadów z miejsca nieprzeznaczonego do ich składowania lub magazynowania.
Jednakże takie zobowiązanie może być nałożone jedynie w sytuacji ustalenia przez organ, czy zgromadzone w tym miejscu rzeczy stanowią odpady (w rozumieniu ustawy o odpadach).
Tymczasem niezbędnym warunkiem uznania danego przedmiotu / rzeczy za odpad jest to, aby jego posiadacz wyzbywał się go lub zamierzał się wyzbyć.
Innymi słowy odpad powstaje wówczas, gdy faktycznie władający przedmiotem nie znajduje dla niego dalszego zastosowania i wyzbywa się go.
Zaznaczyć należy również, że sądy stoją na stanowisku, iż nawet jeżeli jest zachowana przydatność określonego przedmiotu do dalszego wykorzystania, czy też dany przedmiot zachowuje jakąś wartość rynkową, to nie pozbawia go to charakteru odpadu.
Zakwalifikowanie bowiem jakiejś rzeczy do kategorii odpadów jest następstwem, woli lub konieczności wyzbycia się przez pierwotnego posiadacza, a nie jego wartości, czy też potencjalnej jego przydatności.
