Definicja odpadu – zagrożenia nie są kluczowym kryterium
W praktyce definicja odpadu nastręcza wiele problemów, a sądy, te krajowe jak i międzynarodowe, są zmuszone odkodować jej podstawowe założenia.
Ustawa o odpadach definiuje odpad jako: każdą substancję lub przedmiot, których posiadacz pozbywa się, zamierza się pozbyć lub do których pozbycia się jest obowiązany.
Z powyższej definicji wynika, iż dana substancja jest odpadem nie ze względu na swój charakter, ale ze względu na zamiar lub obowiązek usunięcia tej substancji przez jej posiadacza, a więc ze względu na wolę posiadacza lub ustawodawcy.
A zatem skład chemiczny danej substancji może co najwyżej stanowić wskazówkę co do tego, że ma ona charakter odpadu. Zagrożenia stwarzane przez daną substancję dla środowiska lub zdrowia ludzkiego nie mają decydującego wpływu na jej kwalifikację jako odpadu.
Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 2019 roku, w którym zajmował się zagadnieniem definicji odpadów stwierdził, iż prawo Unii Europejskiej nie wyklucza co do zasady tego, żeby odpad uznany za niebezpieczny mógł przestać być odpadem, jeśli określony proces pozwala uczynić go zdatnym do użytku bez stwarzania zagrożenia dla zdrowia człowieka i bez wyrządzania szkody środowisku, a ponadto jeżeli nie stwierdzono, że posiadacz tego przedmiotu pozbywa się go lub zamierza się go pozbyć.
Dlatego też zagrożenia stwarzane przez daną substancję dla środowiska lub zdrowia ludzkiego nie mają decydującego wpływu na jej kwalifikację jako odpadu.
